توسط محققان كشور ارائه شد
الگویی برای توسعه کارآفرینی در صنایع فرهنگی بومی
پروژه آسان: صنایع فرهنگی بومی در ایران، قابلیت های زیادی برای رشد و توسعه دارند و می توانند به عنوان منبعی باارزش در خلق ثروت مورد توجه بیشتر قرار گیرند. پژوهشگران کشورمان در یک مطالعه تحقیقاتی، الگو و پیشنهادهایی را برای توسعه کارآفرینی در این صنایع ارایه داده اند.
به گزارش پروژه آسان به نقل از ایسنا، امروزه نقش و اثرگذاری کارآفرینی بر روند رشد و توسعه اقتصادی و اجتماعی کشورهای توسعه یافته و اشتغال زا به صورت کامل آشکار شده است. کارآفرینی را میتوان یک فرایند پویا نامید که شامل آرمان، تحول، دگرگونی و خلاقیت می شود. این فرایند به کاربرد و استفاده نیرو و انگیزه افراد در جهت خلق و اجرای ایده های نو و همینطور راهکارهای کاربردی احتیاج دارد. کارآفرینی نیروی اصلی توسعه اقتصادی به حساب می آید که با استفاده از تغییر و نوآوری، رشد تولید و خدمات را بوجود می آورد. اهمیت مفهوم کارآفرینی به حدی است که آنرا بعنوان قلب فعالیتهای توسعه اقتصادی تعریف کرده اند.
به گفته صاحب نظران، کارآفرینی بعنوان یک راهبرد برای توسعه کشورها، ایجاد اشتغال و رفاه، شناخت فرصت های مناسب و افزایش تولید به حساب می آید، چون که نوآوری های آن، تقاضاهایی برای محصولات و خدمات جدیدی که قبلاً وجود نداشته اند، به بار می آورد. در نتیجه، عرضه محصولات جدید را افزایش خواهد داد و باعث افزایش اشتغال و بهبود وضعیت زندگی افراد جامعه می شود. توجیهات اخیر مفهوم کارآفرینی به واسطه پتانسیل این مفهوم در ایجاد فرصت های خلاق برای تولید و تاثیر این مقوله بر توسعه اقتصادی می باشد. همینطور کارآفرینی، بعنوان یک رفتار اجتماعی مطلوب شناخته شده و برنامه ریزی برای توسعه آن برای ایجاد تحول در زمینه اقتصاد ضروریست.
تیمی پژوهشی از محققان واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی با عنایت به اهمیت بالای این موضوع، مطالعه ای را انجام داده اند که در آن الگوی توسعه کارآفرینی در حوزه صنایع فرهنگی بومی ایران مورد بررسی قرار گرفته است.
در این تحقیق، ابتدا تحلیل و بررسی داده ها به صورت کمی انجام شد تا از این طریق، یافته های بخش کیفی موردتایید قرار گیرند و بدین ترتیب الگوی توسعه کارآفرینی در حوزه صنایع فرهنگی بومی ایران با ۶ بعد، ۲۱ مقوله اصلی و ۱۲۲ مقوله فرعی طراحی گردد.
بر این اساس، عوامل زمینه ساز الگوی توسعه کارآفرینی در حوزه صنایع فرهنگی بومی ایران شامل عوامل حمایتی و عوامل محیطی؛ عوامل علی شامل عوامل فردی، عوامل ساختاری، عوامل قانونی و عوامل مالی؛ عوامل مداخله گر شامل متغیرهای مالی، نظام مدیریت، فناوری؛ راهبردها شامل مدیریت و برنامه ریزی کلان فرهنگی، رهبری کارآفرینانه، سیاست گذاری، تجاری سازی و راهبرد اقتصادی و نهایتا پیامدها شامل رشد و توسعه کشور، توسعه فرصت های محیطی، کارکرد اقتصادی، رفاه و پویایی اجتماعی و سالم سازی ساختاری بودند.
به گفته علی اکبر رضایی، استادیار و پژوهشگر گروه مدیریت وبرنامه ریزی فرهنگی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات و همکارانش، «بر اساس نتایج به دست آمده از تحلیل های کیفی و کمی، به منظور توسعه کارآفرینی در حوزه صنایع فرهنگی بومی پیشنهادهایی به مسؤلان و تصمیم گیرندگان مبحث عرضه شده است که در صورت به کارگیری و عملیاتی نمودن آنها، گامی مثبت در مورد توسعه کارآفرینی صنایع فرهنگی برداشته خواهد شد».
آن ها می گویند: «در راستای زمینه سازی برای توسعه کارآفرینی در حوزه صنایع فرهنگی بومی ایران پیشنهادات زیر مطرح هستند: دولت به صورت همه جانبه حمایت های مالی از کسب و کارهای صنعت فرهنگی کشور انجام دهد؛ مکانیزم همکاری نهادهای دولتی در رابطه با کارآفرینی صنایع فرهنگی بومی طراحی شود؛ برای سرمایه گذاری بخش خصوصی مشوق های اقتصادی سرمایه گذاری و مالیاتی عرضه شود؛ شبکه های کاری بین کارآفرینان حوزه فرهنگی برقرار شود و مراکز رشد و پارک های علم وفناوری تخصصی برای صنایع فرهنگی بومی ایجاد شود».
در این تحقیق همینطور در جهت تقویت دلایل توسعه کارآفرینی در حوزه صنایع فرهنگی بومی ایران پیشنهاد شده است: برنامه ریزی لازم برای ایجاد، توسعه و تقویت خصوصیت های فردی مؤثر در توسعه کارآفرینی صورت گیرد؛ زیرساخت های سخت افزاری و نرم افزاری خاص صنایع فرهنگی بومی توسعه یابد؛ حق مالکیت معنوی برای آثار فرهنگی بومی کارآفرینانه قانونی و ساختارمند شود؛ قوانین و مقررات حمایتی از کارآفرینان حوزه صنایع فرهنگی بومی تدوین شود؛ قوانین در رابطه با کسب و کار صنایع فرهنگی بومی تسهیل شود و فرایند دریافت مجوز و راه اندازی کسب و کار نظام مند گردد؛ قانون کپی رایت به صورت کامل اجرا شود؛ سطح درآمد جوامع محلی فعال در صنایع بومی ارتقا یابد؛ تسهیلات بانکی مناسب به منظور سرمایه گذاری بخش خصوص در حوزه صنایع فرهنگی اعطا شود».
رضایی و همکارانش در ادامه آورده اند: «بررسی های ما نشان می دهند که به علت زود بازده نبودن صنایع بومی بایستی حمایت مالی و معنوی از کارآفرینان صورت گیرد. همینطور بایستی برنامه آگاه سازی و آموزش جوامع محلی از درآمد اقتصادی صنایع فرهنگی بومی تدوین و اجرا شود؛ فرآیندهای سرمایه گذاری در جوامع محلی هدف صنایع بومی تسهیل و تشریح شوند و مکانیزاسیون صدور مجوزهای کسب و کار به منظور ایجاد هماهنگی بین سازمان های صادرکننده مجوز صورت گیرد».
این یافته های علمی پژوهشی که راهکارهای موثری را برای توسعه کارآفرینی در حوزه صنایع فرهنگی بومی ایران عرضه می دهند، در فصلنامه «پژوهش های مدیریت راهبردی» وابسته به دانشگاه آزاد اسلامی انتشار یافته اند.
منبع: ezproject.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب