بزرگ ترین ابرسیاه چاله های جهان هستی، عكس
پروژه آسان بزرگ ترین ابرسیاه چاله های جهان هستی، عكس
به گزارش پروژه آسان به نقل از خبر آنلاین، گروهی بین المللی از اخترشناسان توانسته اند بزرگ ترین سیاه چاله های عالم را تا ۱۲ میلیارد سال نوری دورتر از زمین رصد كنند. این سیاه چاله ها «فراسنگین» (ultramassive) نام گرفته اند و جالب تر این كه كماكان در حال رشد هستند. سیاه چاله چیست؟ سیاه چاله ها از عجیب ترین ساختارهای مادی عالم به شمار می روند. انواع سبك تر آن ها كه سیاه چاله ستاره ای نام دارند، كمتر از ۵۰ برابر خورشید جرم دارند و به دنبال انفجار ابرنواختری ستارگان بسیار پرجرم (بیش از ۸ برابر جرم خورشید) و فروریزش گرانشی هسته آن ها به وجود می آیند. سرعت فرار از سیاه چاله ها از سرعت نور هم بیشتر است، بنابراین اگر بیش از حدی مشخص (افق رویداد) به سیاه چاله نزدیك شوید، هیچگاه نمی توانید از كمند گرانش آن بگریزید. بعضی از آن ها هم مانند نمونه هایی كه در رصدخانه های امواج گرانشی لایگو آشكار شده اند، از برخورد سیاه چاله های سبك تر به وجود می آیند. دسته دوم، سیاه چاله های نیمه سنگین نام دارند كه بین ۱۰۰ تا ۱۰هزار برابر جرم خورشید جرم دارند. از آن جایی كه سنگین ترین ستارگان به زحمت بیش از ۱۵۰ برابر خورشید جرم دارند، به نظر می رسد كه این سیاه چاله ها از برخورد و ادغام سیاه چاله های ستاره ای به وجود آمده باشند. اما دسته بزرگ تری به نام سیاه چاله های سنگین یا ابرسیاه چاله ها هم وجود دارند كه فقط در مركز كهكشان ها یافت می شوند و جرمشان فراتر از یك میلیون برابر جرم خورشید است. تصور بر این است كه ابرسیاه چاله ها هم زمان با شكل گیری خود كهكشان ها و در مكانیسمی متفاوت با سیاه چاله های سبك پدید آمده اند. سیاه چاله مركز كهكشان خودمان كه «*Sgr-A» (قوس-آ*) نام دارد، ابرسیاه چاله ای به جرم ۴ میلیون برابر جرم خورشید است. ابرسیاه چاله ها می توانند میلیون ها و حتی میلیاردها برابر خورشید جرم داشته باشند؛ ازاین رو منطقی نیست كه همه آن ها را در یك دسته بگنجانیم. پیش از این، برخی اخترشناسان، دسته بزرگ تری از سیاه چاله ها را پیشنهاد داده بودند كه بیش از یك میلیارد برابر خورشید جرم دارند. سیاه چاله های فراسنگین در مقاله ای كه اخیرا در نشریه «Royal Astronomical Society» انتشار یافته، «جولی هلاواكك-لاروندو» (Julie Hlavacek-Larrondo)، استاد دانشكده فیزیك دانشگاه مونترآل و «مار مزكوآ» (Mar Mezcua)، پژوهشگر دوره پسادكتری از انستیتو علوم فضایی اسپانیا اعلام نموده اند سیاه چاله هایی پیدا كرده اند كه جرمشان از ۱۰ میلیارد برابر خورشید فراتر می رود. این یافته را می توان تأییدی بر وجود دسته بندی جدید سیاه چاله ها به شمار آورد. شرح عكس: در این نمای تركیبی، ژرف ترین تصویر تلسكوپ فضایی چاندرا در پرتو ایكس با رنگ آبی به نمایش درآمده و با داده های مرئی و فروسرخ تلسكوپ فضایی هابل (رنگ های آبی روشن، سبز و سرخ) تركیب شده است. هر منبع آبی رنگ در تصویر چاندرا، حاصل تابش گازهای داغی است كه درون ابرسیاه چاله واقع در مركز كهكشانی دوردست سقوط می كند. تصویرسازی هنری پایین-راست، نمایی از این فرآیند را نشان داده است.برای مشاهده عكس در ابعاد بزرگ، اینجا را كلیك كنید. این گروه علاوه بر چند آرایه تلسكوپ رادیویی، از داده های تلسكوپ فضایی چاندرا كمك گرفته اند كه پرتوهای ایكس برآمده از داغ ترین اجرام عالم را بررسی می كند. آن ها اطلاعات ۷۲ كهكشان را در چند خوشه های كهكشانی درخشان و پرجمعیت بررسی نموده اند. دورترین این خوشه های كهكشانی ۳٫۵ میلیارد سال نوری با زمین فاصله دارد. هرچه سیاه چاله پرجرم تر باشد، قرص برافزایشی بزرگ تری در اطراف آن شكل می گیرد، توده های ماده با سرعت بیشتری در اطراف آن می چرخند و به دمای بالاتری می رسند، پرتوهای ایكس قوی تری می تابانند و فوران های عظیم تر و جت های نسبیتی پرانرژی تری را گسیل می كنند. ستاره شناسان می توانند با اندازه گیری درخشش و اندازه این جت ها و فوران ها، جرم سیاه چاله را حساب كنند. بررسی های اخترشناسان نشان داد كه ابرسیاه چاله های حاضر در این كهكشان های نسبتا دور، سنگین تر از چیزی هستند كه قبلا تصور می شد و نیمی از آن ها بیش از ۱۰میلیارد برابر خورشید جرم دارند. چنین سیاه چاله هایی به وضوح در دسته «فراسنگین» طبقه بندی می شوند. رشد غیرمعمول؟ گروهی دیگر از پژوهشگران به سرپرستی «گوانگ ینگ» (Guang Yang) از دانشگاه ایالتی پن، توانسته اند آهنگ رشد سیاه چاله های فراسنگین را بررسی كنند. آن ها به خوشه های كهكشانی دوردستی نگاه كرده اند كه بین ۴٫۳ تا ۱۲٫۲ میلیارد سال نوری از زمین فاصله دارند و به این نتیجه رسیده اند كه هرچه كهكشانی سنگین تر باشد، نرخ رشد ابرسیاه چاله فراسنگین مقیم در مركز آن به شكل نمایی افزوده می شود. دانشمندان پیش از این اعتقاد داشتند كه ابرسیاه چاله ها و كهكشان های میزبانشان، همراه با یكدیگر تشكیل می شوند و نرخ رشد متناسبی دارند؛ اما ابرسیاه چاله های فراسنگین آن قدر سریع تر از كهكشان های میزبان رشد می كنند كه بالقوه می توانند بخشی از آن را نابود كنند. منبع: ناسا ۵۴۵۴
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب