خصوصیت های كودكان تیزهوش
پروژه آسان: نایب رئیس انجمن علمی كودكان استثنایی با تاكید بر اینكه اولویت كودكان تیزهوش آموزش آن ها نیست، اظهار داشت: آنچه برای كودكان استثنایی و تیزهوش حائز اهمیت می باشد، بحث پرورش استعدادهای آن هاست بنابراین باید طرح استعدادیابی ملی كودكان كشور برای شناسایی این قشر صورت گیرد.
به گزارش پروژه آسان به نقل از ایسنا، دكتر ناصرالدین كاظمی در نشست تخصصی بازبینی وضعیت كودكان استثنایی در جامعه با اشاره به اینكه برپایه قانون تفاوت های فردی هر كودكی استثنایی است، اظهار داشت: فردیت و استقلال هر كودكی زیر ۱۴ تا ۱۵ سالگی محقق می شود، اظهار داشت: ازاین رو در مورد كودكان استثنایی نمی توان آن ها را جدا از كودكان عادی دانست. همینطور نباید فراموش كرد كه مسائل مربوط به كودكان استثنایی محدود به آموزش آن ها نیست، بلكه شامل توجه تام و تمام به آن ها از ابتدای تولد است. ازاین رو باید از كودكان استثنایی حمایت های ویژه ای شود.
وی با اشاره به اینكه یكی از گروه های ۱۳ گانه كودكان استثنایی مربوط به كودكان تیزهوش است، اظهاركرد: در جامعه كمتر به این گروه توجه می گردد و توجه به آن ها تنها محدود به سال های تحصیلات رسمی متوسطه است.
نایب رئیس انجمن علمی كودكان استثنایی تهران با اشاره به اینكه توجه به كودكان تیزهوش تنها محدود به مقطع دبیرستان و از ۱۱ سالگی است افزود: همین توجه هم تنها از جانب سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان اعمال می گردد به صورتی كه تنها تعداد محدودی از آن ها تحت پوشش قرار می گیرند.
كاظمی با اشاره به اینكه در كشورهای مترقی شناسایی استعدادهای دانش آموزان به سمت سال های پیش دبستان سوق داده شده است، خاطرنشان كرد: زمانی كه كودك در ۶ سالگی به ۶۵ درصد رشد هوشی خود می رسد باید از این سال های طلایی با دقت استفاده كرد، چون كه آموزش و پرورش رسمی دنیا از شش سالگی از ظرفیت ۳۵ درصدی رشد هوشی كه باقی مانده است، استفاده می نمایند.
وی با تاكید بر اینكه اولویت اول در مورد این كودكان آموزش آن ها نیست، بلكه پرورش آن ها است، افزود: برای فرد باهوش كافی است كه این دانش آموز با كمك مربی و معلم تنها روش های مطالعه را یاد بگیرد و اولویت باید پرورش استعدادهای آن ها باشد.
وی با اشاره به اینكه تنها نباید هوش دانش آموزان مورد سنجش قرار بگیرد و سنجش استعدادهای آن هم از اهمیت برخوردار است، اظهاركرد: هم اكنون سه نوع تیزهوشی شناخته شده است. یكی از انواع تیزهوشی در مورد افرادی است كه بسیار منظم، وقت شناس، پركار و سخت كوش هستند. این افراد توجه ویژه ای به جایگاهشان دارند. همینطور این درصد افراد تیزهوش بسیار اهل رقابت هستند و از هر موقعیت مقایسه ای استقبال می كنند. شكل گیری ارزشیابی كیفی در مدارس ایران عموما به ضرر این دسته از دانش اموزان تیزهوش تمام شده است.
نایب رئیس انجمن علمی كودكان استثنایی تهران با اشاره به دسته دیگری از افراد تیزهوش در مورد خصوصیت های آن ها اظهاركرد: گروه دوم اهل برقراری ارتباط بین مفاهیم و ساماندهی ذهنی موضوعات هستند بطوری كه باید تمام آموخته هایشان را به یكدیگر مرتبط كنند، بنابراین موضوعات تئوریك كتاب درسی، آزمایشگاه یا كارگاه برایشان تنها زمانی اهمیت پیدا می كند كه بتوانند ارتباط موضوعات با یكدیگر را درك كنند. بنابراین این افراد سیاستمداران قابلی می شوند و می توانند تصمیم گیری های بزرگی اتخاذ كنند بطوری كه به سرعت از جانب پدر و مادرشان مورد مشورت واقع می شوند.
كاظمی دسته دیگری از افراد تیزهوش را كودكانی دانست كه بسیار متكی به ظرفیت های تجربی خودشان هستند و كنجكاوی بالایی دارند، بطوری كه گاهی تجربه گری آن ها گاهی با خطر جانی برایشان همراه می باشد. همینطور دسته دیگری از این تیزهوشان عموما نسبت به مفاهیم زمان و مكان بی تفاوت هستند بطوری كه گاهی تصور می گردد آن ها عموما دوره های بیكاری و پراكندگی دارند. این دسته از تیزهوشان سال های مدرسه را به زحمت تحمل می كنند.
وی با اشاره به نقاط ضعف و قوت عرضه خدمات كودكان استثنایی افزود: هم اكنون در محافل علمی نگاهی عوامانه وجود دارد بطوری كه افراد تنها از توانایی هایشان لذت می برند و تنها می خواهند روی این نقاط قوت كار كنند در حالیكه باید بینش افراد نسبت به توانایی و ناتوانی تغییر كند. نازل ترین دارایی انسان، هوش است. این در شرایطی است كه ما برپایه توانایی انسان را تعریف می نماییم كه درست نیست.
كاظمی در ادامه تصریح كرد: در سطح خود برای پرورش كودكان استثنایی نیاز به مربی داریم تا نقش راهنما برای این كودكان را بازی كند. باید به فردیت این كودكان توجه ویژه ای شود. در سطح كلان هم باید كودكان بازمانده از تحصیل وارد چرخه آموزش شوند و همینطور همت گسترده ای برای اجرای طرح استعدادیابی ملی كودكان كشور صورت گیرد.
به گزارش پروژه آسان به نقل از ایسنا، در بخش دیگری از این نشست شیوا دولت آبادی موسس انجمن پشتیبانی از حقوق كودكان و نوجوانان با اشاره به 4 درصد كودكان استثنایی توضیح داد: بعضی از این كودكان مشكل یا تفاوت توانایی ذهنی با سایر كودكان دارند بطوری كه در حالت بسیار تیزهوش و یا كم توان ذهنی قرار می گیرند. دسته دیگری از این كودكان هم با مشكلات بدنی مثل نابینایی، ناشنوایی، مشكل تكلم و... روبرو هستند.
ایشان در ادامه اظهاركرد: دسته سوم كودكان استثنایی با مشكلات شدید عاطفی و هیجانی با ریشه نارسایی های عصبی، ژنتیكی یا اجتماعی روبرو هستند. بعضی از كودكان استثنایی هم مجموعه ای از معلولیت ها و استثناها را با خود به همراه دارند.
وی با اشاره به اینكه به نظر می آید واژگان در حال تغییر هستند و دیگر در سطح جامعه از اصطلاحات عقب ماندگی استفاده نمی گردد، خاطرنشان كرد: بحث در مورد هویت كودكان استثنایی نیاز به تلاشی همه جانبه دارد و باید نوع نگاه نسبت به این كودكان تغییر كند. ما باید این كودكان را به مثابه افراد عادی ببینیم و با آن ها برخورد نماییم.
در بخش دیگری از این نشست پرفسور حسن عشایری روانپزشك و استاد علوم پزشكی دانشگاه علوم پزشكی ایران با اشاره به اینكه استثناها همان Norm ها هستند كه تحت شرایط ویژه ای تجلی پیدا می كنند، اظهاركرد: نگاه به كودكان تیزهوش در جامعه باید تغییر كند. هم اكنون نگاه آموزش و پرورش به دانش آموزان تنها به عیب های آن ها اشاره می كند و میزان ناتوانی های آن ها را اندازه می گیرد و این باید در مورد توانایی های افراد ارزیابی شود.
وی با انتقاد از اصطلاح مردسالارانه «مادرزادی» توضیح داد: زمانی كه از این واژه استفاده می كنید به گونه ای القاء می گردد كه هرگونه مشكل فرد با استفاده از مادر به او منتقل شده است در حالیكه چنین نیست و باید بگوییم مشكل فرد « از بدو تولد » به وجود آمده است.
این استاد دانشگاه با تاكید بر تغییر نگرش نسبت به كودكان استثنایی و توجه همه جانبه به وضعیت جسمی، روانی و اجتماعی آن ها توضیح داد: در مورد آموزش این كودكان باید فرآیندمدار باشم و نه پیامدمدار. تغییر نگرش پس از سطوح بالای قدرت تا سطوح خانواده و فردی اتفاق بیفتد. این كودكان نیازمند ترحم نیستند چون كه قابلیت ها و توانایی های ویژه ای دارند كه باید كشف و شكوفا شوند.
وی با اشاره به راهكارهای توانبخشی بهتر این كودكان اظهاركرد: باید كودكان استثنایی را وارد جمع نماییم و در بعضی از كشورها بحران های كوچك را برای این كودكان تولید می كنند تا آن ها تمرین كنند تا از پس مشكلات بربیایند. باید روی این كودكان به شكل طولانی مدت وقت گذاشت تا وارد جامعه شوند و این كار نیازمند زمان و عشق به این كار است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب