سهم سرانه جهانی جنگل در مدت ۶۰ سال ۶۰ درصد کم شد
در حالی که در سال 1960 میلادی به ازای هر انسان روی زمین 1.4 هکتار جنگل وجود داشت، اما امروز به سبب افزایش جمعیت از یک سو و تخریب جنگلها از طرف دیگر، سرانه جنگل به نیم هکتار کم شده است.
به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه خبری «زی ام ئی ساینس»، گروهی از پژوهشگران «مرکز تنوع زیستی و تغییرات اقلیمی» در ژاپن می گویند: ما این روزها خیلی عادت به دیدن جنگلها نداریم؛ نه فقط به این دلیل که در شهرها و دور از طبیعت زندگی می نماییم بلکه به این دلیل که جنگل های کمتری هم وجود دارد.
این پژوهشگران گزارش داده اند که در مدت ۶۰ سال قبل (از سال ۱۹۶۰ تا ۲۰۱۹ میلادی) وسعت جنگل های جهان به میزان ۸۱.۷ میلیون هکتار کم شده است. هر چند در طول این مدت ۳۵۵.۶ میلیون هکتار جنگل جدید به وجود آمده اما از طرف دیگر ۴۳۷.۳ میلیون هکتار جنگل هم نابود شده است.
این پژوهشگران در مقاله خود توضیح داده اند: روند مداوم از دست رفتن و تنزل جنگلها بر استواری اکوسیستم های جنگلها تاثیر می گذارد و توانایی آنها برای تولید خدمات ضروری و حفظ تنوع زیستی را کم می کند. این مساله همین طور بر زندگی حداقل ۱.۶ میلیارد نفر در سطح جهان و به ویژه در کشورهای درحال توسعه تاثیر می گذارد چونکه آنها برای مقاصد مختلف به جنگلها وابسته هستند.
این گروه تحقیقاتی به سرپرستی «رونالد سی. استوک» دانشمند محیط زیستی، با بهره گیری از داده های جهانی درباره بهره برداری از زمین ها، روند تغییر در پوشش جنگلی جهان در مدت ۶ دهه گذشته را پیگیری کرده است.
این پژوهشگران گزارش داده اند که از دست رفتن جنگلها عمدتاً در کشورهای با درآمد پایین به ویژه در مناطق استوایی (tropics) روی داده است. از طرف دیگر رشد جنگلها بیشتر در کشورهای با درآمد بالا و دور از مناطق استوایی روی داده است.
به گفته پژوهشگران، این نتایج از فرضیه انتقال جنگلها حمایت می کند؛ برمبنای اطلاعات پایگاه داده فرا-تحلیل سامانه های اجتماعی-اکولوژیک «دارتموث»، با افزایش درآمد در کشورهای فقیر، جنگل زدایی تا مرحله خاصی افزایش می یابد اما پس از آن آغاز به کاهش می کند.
کشورهای ثروتمند بجای غره شدن باید به این فکر کنند که انتقال به سمت جایگاه بالاتر اجتماعی-اقتصادی سبب کاهش جنگل زدایی نمی گردد بلکه آنرا بجای دیگری صادر می کند. در حقیقت مردم ثروتمند به دیگران پول می دهند تا آنها درخت های خودرا قطع و جنگل های خودرا نابود کنند.
این مقاله می افزاید: با توجه به این الگوی مکانی (spatial ) که مطابق آن جنگلها عمدتاً در کشورهای کمتر توسعه یافته نابود می شوند اما نقش کشورهای توسعه یافته تر در نابودی جنگل های جهان هم باید با دقت بیشتری بررسی شود.
این کاهش جنگلها در کنار افزایش جمعیت جهان در بازه زمانی مورد بررسی باعث شده که سهم سرانه جنگل هر انسان روی زمین از ۱.۴ هکتار در سال ۱۹۶۰ به نیم هکتار در سال ۲۰۱۹ کم شود.
جنگل ها از ارکان اصلی اکوسیستم های طبیعی هستند که به اشکال مختلف از زندگی انسان حمایت می کنند و بدین جهت کاهش سهم سرانه جنگل، به شدت نگران کننده است. همین طور این سوال پیش می آید که چه زمانی ممکنست جنگلها مضمحل شوند و قادر به پشتیبانی از زندگی ما نباشند و این که سهم سرانه جنگلها در جهان «ناکافی و بیش از حد کم» خواهد بود؟
این حقیقت که جنگل زدایی در مناطق استوایی جهان متمرکز است نیز نگرانی را تشدید می کند برای اینکه جنگل های این مناطق از متراکم ترین نوع جنگلها در جهان هستند و بدین جهت از دست رفتن هر هکتار جنگل در این مناطق معادل نابودی چندین هکتار در مناطق دیگر است. جنگل زدایی گسترده همین طور تاثیر منفی شدیدی بر توانایی ما برای کاستن از شتاب تغییرات آب و هوایی خواهد داشت.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب