خلبان هوش مصنوعی در آسمان پرازدحام هم جولان می دهد
به گزارش پروژه آسان، پژوهشگران ادعا می کنند نخستین خلبان هوش مصنوعی را طراحی نموده اند که هواپیماهای خودران را قادر می سازد در حریم هوایی پرازدحام هم حرکت کنند.
به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه خبری تِک اکسپلور (Tech Xplore)، آنها هنوز خلبان هوش مصنوعی را روی هواپیماهای واقعی آزمایش نکرده اند؛ اما نتایج به دست آمده در شبیه سازهای پرواز رضایت بخش بوده است.
پژوهشگران دانشگاه کارنگی مِلون در ایالات متحده آمریکا مدعی اند نخستین خلبان هوش مصنوعی را طراحی نموده اند که هواپیماهای خودران را قادر می سازد در حریم هوایی پرازدحام حرکت کنند.
هوش مصنوعی می تواند به سادگی از برخورد ممانعت کند، قصد هواپیماهای دیگر را پیشبینی کند، هواپیماها را ردیابی کند و با اقدامات آنها هماهنگ شود و از راه رادیو با خلبانان و کارشناسان (کنترلرهای) مراقبت پرواز ارتباط برقرار کند.
هدف پژوهشگران اینست که هوش مصنوعی را به نحوی طراحی نمایند که رفتارهای سیستم آن از رفتارهای یک خلبان انسانی قابل تشخیص نباشد.
جان اُ (Jean Oh)، دانشیار پژوهشی در مؤسسه رباتیک دانشگاه کارنگی ملون و یکی از اعضای تیم آزمایشی هوش مصنوعی، می گوید: «معتقدیم در نهایت آزمون تورینگ را پشت سر می گذاریم.» او به آزمونی اشاره می کند که برای سنجش توانایی هوش مصنوعی در زمینه نشان دادن رفتار هوشمندانه ای معادل انسان برگزار می گردد.
هوش مصنوعی به جهت اینکه بتواند مانند یک خلبان انسانی با سایر هواپیماها، چه هواپیماهایی که خلبان دارند و چه آن هایی که ندارند، تعامل کند، هم از بینایی و هم از زبان طبیعی برای برقراری ارتباط استفاده می نماید.
این رفتار به ناوبری ایمن و سازگار از نظر اجتماعی منجر می شود. پژوهشگران این هماهنگی ضمنی را با آموزش هوش مصنوعی در زمینه داده های جمع آوری شده در فرودگاه شهرستان آلژنی و فرودگاه شهرستان باتلر به دست آوردند که شامل الگوهای ترافیک هوایی، تصاویر هواپیما و مخابره های رادیویی بود.
این هوش مصنوعی از ۶ دوربین و یک سیستم بینایی کامپیوتری برای شناسایی هواپیمای نزدیک به روشی شبیه به خلبان انسانی استفاده می نماید. سیستم تشخیص خودکار گفتار آن، هم برای درک پیام های رادیویی دریافتی و هم برقراری ارتباط با خلبانان و کارشناسان مراقبت پرواز با استفاده از تکنیک های پردازش زبان طبیعی عمل می کند.
پیشرفت در هواپیماهای خودران فرصت استفاده از پهپادها، تاکسی های هوایی، بالگردها و سایر هواپیماها (اغلب اوقات بدون خلبان) را برای جابه جایی افراد و کالاها، بازرسی زیرساخت ها، رسیدگی به مزارع برای حفاظت از محصولات و نظارت بر شکار غیرقانونی یا جنگل زدایی فراهم نمود. با این وجود، این هواپیماها مجبور خواهند بود در فضایی مملو از هواپیماهای کوچک و بالگردهای پزشکی پرواز کنند.
اداره هوانوردی فدرال و ناسا پیشنهاد کرده اند که حریم هوایی شهری را به خطوط یا راهروهایی تقسیم کنند که در آنها محدودیت هایی در زمینه زمان، نوع و تعداد هواپیماهایی که می توانند از آنها استفاده کنند، وجود داشته باشد. این امر به صورت قابل ملاحظه ای استفاده فعلی و شیوه های استاندارد در حریم هوایی را تغییر می دهد و می تواند ترافیک هوایی ایجاد نماید و از رسیدن هواپیماهای مهم مانند بالگردهای اورژانس هوایی به مقصد جلوگیری نماید.
در حالی که کنترل خلبان خودکار در میان هواپیماهای مسافربری تجاری و سایر هواپیماهایی که در ارتفاعات بالاتر تحت قوانین پرواز ابزاری (IFR) پرواز می کنند، رایج است، طراحی یک هوش مصنوعی برای مدیریت ترافیک اغلب شلوغ و کنترل شده توسط خلبان در ارتفاع پایین تر که تحت قوانین پرواز دیداری (VFR) عمل می کند، صنعت هوافضا را به چالش کشیده است. هوش مصنوعی این تیم برای تعامل یکپارچه با هواپیما در حریم هوایی تحت قوانین پرواز دیداری طراحی شده است.
این تیم باید خلبان هوش مصنوعی را روی هواپیماهای واقعی آزمایش کند؛ اما هوش مصنوعی در شبیه سازهای پرواز عملکرد خوبی داشته است. برای آزمایش هوش مصنوعی، تیم دو شبیه ساز پرواز را راه اندازی می کند؛ یکی توسط هوش مصنوعی کنترل می شود و دیگری توسط انسان. هر دو در یک حریم هوایی فعالیت می نمایند. هوش مصنوعی می تواند با خیال راحت در اطراف هواپیمای خلبانی حرکت نماید، حتی اگر فردی که مسئول کنترل آن است، خلبانی باتجربه نباشد.
از نظر تجاری، هوش مصنوعی احتمالا می تواند به هواپیماهای خودران کمک نماید تا کالاها و مسافران را حمل کنند. پهپادهای تحویلی و تاکسی های هوایی در حالت ایده آل با خلبان کار نمی کنند تا وزنشان را کاهش دهند و کمبود خلبان را جبران کنند.
این مطلب پروژه آسان را پسندیدید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب