خطای یکسان نگری در آئین نامه ارتقاء یکی از علل مسئله محور نبودن مقالات
به گزارش پروژه آسان، رئیس دبیرخانه جذب بنیاد ملی نخبگان به نقش یکسان نگری آئین نامه ها در جهت دهی دانشگاه ها و پژوهشگران پرداخت و اظهار داشت: در آئین نامه ها ما بین دانشگاه ها، رشته ها و افراد هیچ تفاوتی قائل نیستیم و یک فرمول را می خواهیم برای همه اجرا نماییم. ازاین رو به دسته بندی دانشگاه ها باید از این منظر نگاه کرد.
به گزارش پروژه آسان به نقل از ایسنا، دکتر سعید خدایگان در نشست علمی تخصصی با عنوان «نقش دانشگاه ها در نظام حکمرانی و توسعه کشور؛ دوگانه مقاله محوری یا مسئله محوری» که امروز (سه شنبه ۳۰ آبان ماه) در مرکز پژوهش های توسعه و آینده نگری برگزار شد؛ به وظیفه بنیاد ملی نخبگان اشاره نمود و اظهار داشت: در بنیاد ملی نخبگان دانش آموختگان برتر را برای عضویت در دانشگاه ها به عنوان عضو هیات علمی انتخاب می نماییم.
وی در مورد متفاوت بودن ماهیت دانشگاه ها، اظهار داشت: پاسخ واحدی به این پرسش که آیا دانشگاه های ما یکسان هستند و ماموریت واحدی دارند؟، نیست. همه در مورد این مساله متفق القول نیستند و نظرات مختلفی در مورد آن وجود دارد.
رئیس دبیرخانه جذب بنیاد ملی نخبگان با اشاره به اینکه یکی از دیدگاه های رایج در این موضوع، نسل های دانشگاه ها است، افزود: هر دانشگاهی در طول عمر خود به بلوغی می رسد و می توان دانشگاه را در نسل های مختلف بررسی کرد.
وی اشاره کرد: دلیل اصلی تاکید بر این موضوع، خطای سوگیری است که ما در سیاستگذاری و قانون نویسی داریم. این خطای سوگیری در نظام ارتقای قبلی که خوشبختانه درحال بازنگری است؛ وجود داشت. این نظام ارتقاء به تفاوت های پژوهشگران و اعضای هیات علمی توجه ندارد. برای مثال در دانشگاه شریف کارگاه ماشین افزار و کارگاه فنی وجود دارد و انتظارات از کسی که عضو هیات علمی در این کارگاه است، با استادی که دانشجو دارد، یکسان است و انتظار می رود که مقاله Q1 داشته باشد. بنا بر این هر کسی که در این کارگاه به عنوان عضو هیات عملی مشغول بکار می شود، پس از دو سال اخراج می شود.
وی اظهار داشت: این همان سوگیری است که به آن اشاره شد. چون که ما بین دانشگاه ها، رشته ها و افراد هیچ تفاوتی قائل نیستیم و یک فرمول را می خواهیم برای همه اجرا نماییم. این یکی از نکات مهمی است که باید در بخشنامه نویسی به آن دقت نماییم. بدین سبب به دسته بندی دانشگاه ها باید از این منظر نگاه کرد.
ضرورت توجه به تفاوت نسلی دانشگاه ها
خدایگان در مورد نسل های دانشگاه ها توضیح داد: دانشگاه نسل اول یک دانشگاه نوپا است که مهم ترین هدف آن آموزش و ترویج علم است. به طور معمول بصورت تک رشته ای و آموزشگاهی عرضه می شود و خروجی آن کارشناس، کاردان یا مهندس است. در دانشگاه نسل دوم، پژوهش هم به ماموریت اول دانشگاه که آموزش است، اضافه می شود. این دانشگاه به کشف و گسترش علم و دانش می پردازد. تحصیلات تکمیلی به آن اضافه می شود، ولی کماکان تک رشته ای است و خروجی آن در کنار کارشناس و مهندس، پژوهشگر و دانشمند هم است.
وی افزود: دانشگاه وقتی به بلوغ بیشتری می رسد، انتظار این است که درکنار آموزش و پژوهش، از دانش تولید شده در آن بهره برداری هم شود. به صورتی که این دانش به ثروت تبدیل گشته و در خدمت جامعه قرار بگیرد. به طور معمول این دانشگاه ها زمانی که می خواهند مسائل واقعی جامعه را حل کنند، نمی توانند بصورت تک رشته ای ادامه دهند. بدین سبب فرارشته ای و بین رشته ای فعالیت می نمایند. این دانشگاه ها کارشناس، مهندس، پژوهشگر و دانشمند را دارند و در کنار آنها نیروی انسانی فناور و کارآفرین هم تربیت می کنند.
عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف با اشاره به اینکه دانشگاه های نسل سوم می توانند به عنوان شبکه ای بین صنعت و شرکت های نوپا، سرمایه گذاران و دیگر دانشگاه ها ارتباط برقرار کنند، اظهار داشت: بوسیله این ارتباط دو سویه خروجی های دانشگاه و تولیدات دانشگاه می تواند در صنعت استفاده گردد. به طور معمول در چنین شرایطی شرکتها و دانشگاه ها می کوشند که حتی به لحاظ فیزیکی هم به هم نزدیک باشند. نمونه خارجی این «سیلیکون ولی» و نمونه داخلی آن «ناحیه نوآوری شریف» است.
خدایگان در رابطه با ناحیه نوآوری شریف، اظهار داشت: ناحیه نوآوری شریف، زیر نظر پارک علم و فناوری دانشگاه صنعتی شریف است و برنامه ریزی ویژه ای برای آن انجام شده است. البته نمی توان اظهار داشت که یک نمونه کامل است، ولی مدلی برمبنای اکوسیستم یا زیست بوم فناوری است. ایجاد این ناحیه نوآوری از سال ۱۳۹۵ شروع شده و هنوز به بلوغ نرسیده است.
وی اشاره کرد: اگر بپذیریم دانشگاه ها می توانند به بلوغ برسند، می توانند در حکمرانی کشور هم نقش آفرینی داشته باشند. این نقش آفرینی می تواند شکل های مختلفی داشته باشد. برای مثال در گسترش مرزهای دانش یا در مرجعیت دانش در رقابت های بین المللی یا منطقه ای کمک نماید. همین طور دانشگاه ها می توانند برای ارتباط با صنعت می تواند مهندس و متخصص صنعت را تربیت کند و با سازوکارهایی در آن ساحت هم اثرگذار باشد. همین طور دانشگاه ها می توانند افرادی را تربیت کنند که نیازها را شناسایی کرده و مسأله را حل کنند.
رئیس دبیرخانه جذب بنیاد ملی نخبگان با اشاره به اینکه ارتباط دانشگاه با صنعت در آمریکا تبدیل به یک سنت شده است؛ اظهار داشت: وقتی صنایع در کشورهای منطقه آمریکای شمالی ایجاد شده، مسائل خویش را به پژوهشگران و دانشگاه ها ارجاع داده است. به سبب اینکه هیچ شرکت دیگری وجود نداشته که محصولات خویش را به آنها بفروشند، این صنایع به صورت سنتی به دانشگاه و تحقیقات دانشگاه وابستگی پیدا کرده است.
اعتقاد به ارتباط دانشگاه و صنعت یک مبحث فرهنگی است
رئیس دبیرخانه جذب بنیاد ملی نخبگان با اشاره به اینکه مبحث مهم، پرداختن به فرهنگ ارتباط با دانشگاه است؛ اظهار داشت: در کشور ما صنعت حوصله مناسب و کافی را برای ارتباط با دانشگاه ندارد. صنعت انتظار دارد در وضعیت تحریم و وارد نشدن محصولات خارجی به کشور، خط تولید می خواهد و مبلغ و قیمت کار را با همان نمونه های خارجی مقایسه می کند.
وی افزود: همین طور صنعت در ایران ریسک پذیر نیست. اگر یک مدیر صنعت دولتی بتواند، حتی حاضر است یک محصول را حتی با چند برابر قیمت از خارج از کشور بخرد؛ چون که نمی خواهد ریسک کند. بنا بر این دانشگاه حس می کند که صنعت هیچ اعتمادی به آن ندارد. از سوی دیگر هم دانشگاه مشکلاتی را دارد. نظام ارتقاء در دانشگاه، ارتباط با صنعت را به رسمیت نمی شناسد و هیچ امتیازی برای این ارتباط در نظر گرفته نشده است.
خدایگان در مورد سؤال اصلی مقاله محوری و مسئله محوری، اظهار داشت: مگر می توان مقاله ای داشت که از مسئله نشأت نگرفته باشد؟ هر مقاله ای یک مسئله ای دارد، ولی آفتی به نام کمی سازی وجود دارد. مانند اینکه بخواهیم شرط والد بودن را داشتن فرزند قرار دهیم و بگوییم افرادی والدین بهتری هستند که فرزندان بیشتری داشته باشند! یک پژوهشگر باید مقاله داشته باشد، ولی اگر مسابقه را به جای کیفیت مقاله به سمت داشتن مقاله های بیشتر ببریم، کار درستی نیست.
رئیس دبیرخانه جذب بنیاد ملی نخبگان با اشاره به اینکه در این بنیاد، برنامه کلان تعریف مسیر نخبگی در دست تدوین است؛ اظهار داشت: ما معیارهای مختلفی را احصاء کردیم تا افراد را برای دانشگاه پیشرو بتوانیم شناسایی نماییم. بر این اساس بخشنامه جدید جذب دانش آموختگان برتر تعریف شده است. این بخشنامه در شورای عالی انقلاب فرهنگی به تصویب رسیده و تیرماه سال جاری ابلاغ گردیده است.
وی افزود: بازیگران مختلفی همچون سازمان برنامه و بودجه، سازمان اداری استخدامی، وزارتین علوم و بهداشت، دانشگاه آزاد و... در این بخشنامه حضور دارند. مسیرهای مختلفی برای عضویت فرد در دانشگاه ها تعریف شده است. ۸ کارگروه مختلف در عرصه های مختلف در نظر گرفتیم و در جلسات مختلف، معیارهای مختلفی را برای نخبگی احصاء کردیم تا بتوانیم اعضای هیات علمی نخبه را برای دانشگاه های پیشرو شناسایی نماییم.
خدایگان در مورد معیارهای احصای نخبگی، توضیح داد: حداقل این معیارها برای اساس دستاوردهای فرد در عرصه های آموزش، پژوهش، اثرگذاری اجتماعی، فناوری، صنعتی و فرهنگی است. مصادیق بسیار متنوعی وجود دارد که البته این ها شرط ورود فرد است و شرایط ورودی شرایط سخت گیرانه ای نیستند. ولی پس از آن فرد به ارزیابی کیفی وارد می شود.
وی اشاره کرد: اگر بخشنامه های دانشگاه با بخشنامه های جدید احراز نخبگی در تضاد باشند، مشکل ایجاد خواهد شد. بدین سبب باید نظام ارتقاء هم اصلاح گردد تا این مشکلات برطرف شوند.
منبع: ezproject.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب