پرواز عنكبوت خرچنگی با تار
پروژه آسان: ایسنا نوشت: مطالعه محققان روی عنكبوت های خرچنگی نشان داد كه آنها از تارهای خود برای سفرهای طولانی به منظور یافتن خانه جدید یا منابع غذایی استفاده می نمایند.
عنكبوت ها معمولا شناخته شده نیستند، اما آیا می دانید بعضی از آنها می توانند پرواز كنند؟
تحقیقات جدید بر روی عنكبوت خرچنگی نشان داده است كه آنها به جای پیاده روی مسیرهای خیلی بلند، از تارهایشان برای ساختن ساختاری مانند چتر نجات بهره برده و پرواز می كنند.
عنكبوت های خرچنگی تازه متولد شده از این كار برای ترك خانه خود و عنكبوت های خرچنگی بزرگسال از چترهای ابریشمی خود برای یافتن جفت و منابع غذایی جدید استفاده می نمایند.
برخی مستندات از آن حكایت می كند كه برخی از عنكبوت های شجاع با چتر نجات خود از اقیانوس ها عبور كرده اند، اما جزئیات دقیق این كه چگونه این كار را انجام می دهند، تابحال هیچگاه به صورت دقیق مورد مطالعه قرار نگرفته است.
یك مهندس آیرودینامیك از دانشگاه فنی برلین به نام "مونسانگ چو" نگاه عمیقی به چگونگی انجام این كار توسط این موجودات كوچك خارق العاده كرده است. میانگین اندازه یك عنكبوت خرچنگ حدود 5 میلی متر است، ازاین رو برای پرواز اندازه مناسبی دارد.
وی آنها را از كودكی رصد كرد. آزمایش چو با این عنكبوت ها كاملا ساده بود، اما دستاوردهای واقعا جالبی در مورد پرواز عنكبوت ها به دست آورد.
"چو" نمونه ای از 14 عنكبوت را جمع آوری كرد و آنها را به یك پارك در برلین آورد تا ببیند كه چگونه با بادهای طبیعی ارتباط برقرار می كنند. وی قبلا مطالبی را درباره موجوداتی كه از تونل های باد استفاده می نمایند، خوانده بود.
وی بعضی از رفتارهای معمول را در میان عنكبوت ها و شرایط پروازی بررسی كرد. این موجودات ابتدا با هشت عدد پای خود، رشته های تار را گره می زند، سپس آنها را برای آزمایش شرایط باد در هوا می گیرد.
عنكبوتها از پاهای جلویی خود برای تحلیل شرایط باد استفاده می نمایند. به نظر می آید آنها سرعت و جهت باد را با كاری شبیه به لیسیدن انگشت بررسی می كنند.
عنكبوت های خرچنگی به دنبال شرایط كاملا مناسب هستند كه سرعت باد كمتر از 3.3 متر بر ثانیه نباشد.
پس از آن كه شرایط باد بر وفق مرادشان شد، كاملا صاف می ایستند، پشت خویش را به باد می كنند و 50 تا 60 نانوتار تولید می كنند كه آنها را به آسمان می برد. هر یك از این تارها حدودا 3 متر طول دارد.
"شریل هایاشی"، زیست شناس عنكبوتی در موزه تاریخ طبیعی آمریكا اظهار داشت: هنگامی كه تارها به شكل چتر نجات بالا می روند، عنكبوت اجازه می دهد رشته های نگه دارنده كه به صورت لنگر عمل می كند، پاره شده و پرواز كند.
این مطالعه به ما دید عمیقی می دهد كه عنكبوت ها چگونه برای انجام این كار تكامل یافته اند. آنها به معنای واقعی كلمه با استفاده از هوا پرواز می كنند. "چو" دریافت كه این روش پرواز به علت ضخامت قابل مقایسه تار عنكبوت با ویسكوزیته هوا عملی شده است.
هر یك از تارهای تولید شده توسط عنكبوت به صورت متوسط نازكتر از طول موج نور مرئی است كه بین 400 تا 700 نانومتر است. "چو" به رسانه ها اظهار داشت: اغلب حشرات بالدار، با تولید یك گرداب هوایی با استفاده از بال خود برای بلند كردن بدن خود و معلق ماندن در هوا استفاده می نمایند، اما این تارها با مقیاس نانو، آنقدر نازك هستند كه از ویسكوزیته هوا برای معلق ماندن در هوا استفاده می نمایند.
وی اضافه كرد: می توان اظهار داشت كه هوا برای تار عنكبوت، مانند عسل است.
5656
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب