چرا ایرانیان در برنامه سفر بی بازگشت به مریخ شركت هلندی ثبت نام كردند؟
پروژه آسان: ایسنا نوشت: چند سالی است كه از پیشنهاد ؛برنامه مارس وان؛ یا سفر بی بازگشت به مریخ از سوی یك شركت هلندی به همین نام می گذرد و عده خیلی از جمله از ایران داوطلب این سفر شده اند بدون آنكه مطالعه و درك عمیقی درباره آن داشته باشند.
این كه شرایط مریخ نسبت به دیگر سیارات ظاهرا بهتر است و ما توانایی ساخت سامانه های فضایی برای سفر به مریخ را داریم دلیل كافی برای انجام سفر یك سویه به مریخ نیست. حتی اینكه برخی معتقدند با ساخت سازه های نفوذناپذیر و تولید جو، گرم نگه داشتن محیط، بتوانیم مریخ را "زمینی سازی" و قابل سكونت نماییم، بیشتر یك نظریه رویایی است تا واقع گرایی.
این گروه به طور مثال می گویند می توانیم در سازه های زیستی غیرقابل نفوذ، گلخانه هایی برای پرورش گیاهان بسازیم و خوراك مان را تامین نماییم. اما ما هنوز به طور دقیق نمی دانیم آیا خاك مریخ توانایی لازم برای رشد گیاهان را دارد یا خیر.
در پاسخ به سوالاتی مانند تامین اكسیژن، محافظت از پرتوهای خورشید و شهاب ها، تامین انرژی و برق و غیره چاره هایی عرضه می دهند اما سوالات زیادی است كه بدون جواب است. به طور مثال آیا گرانش ۳۸ درصدی مریخ نسبت به زمین در دراز مدت چه مشكلی برای بدن انسان بوجود می آورد؟ چگونه می توان آب مصرفی را از منابع احتمالی آب های مریخ تامین كرد؟ سكونت گاهها از چه خصوصیت هایی باید برخوردار باشند و چگونه می توان این سكونت گاهها را در آنجا ساخت؟ چونكه فشار جوی مریخ ۶ میلی بار است و باید درست مثل ایستگاه ها و سفینه های فضایی توان ماندگاری در جو و فشار كم آنرا داشته و از هم نپاشند. این زیستگاه ها همینطور باید در برابر باد و طوفان های سطح مریخ، بادهای خورشیدی و عوامل خطرناك كیهانی مقاوم باشند.
حتی اگر تمام این مشكلات فنی حل شوند باز هم انسان با خصوصیت هایی كه دارد به منظور زندگی دائمی در مریخ، توانایی لازم را نخواهد داشت. در نظر بگیرید سفری یك ساله در سفینه ای بسیار مجهز را آغاز كنید و حتی تعدادی از دوستان و اعضای خانواده و آشنایان هم شما را همراهی می كنند؛ در این سفر یك ساله كه در راه خطرهای زیادی مانند برخورد شهاب سنگ ها، اشعه های خطرناك كیهانی، خراب شدن یك یا چند دستگاه سفینه، هم شما را تهدید كند ضمنا شما حق نداشته باشید توقف كنید یا از سفینه خارج شوید. در كل این یك سال، به جای رفتن به حمام و ایستادن زیر دوش، مجبور باشید با دستمال مرطوب خودتان را تمیز كنید، غذا خوردن و نوشیدن آب و حتی خوابیدن تان به راحتی ممكن نباشد، روزانه مجبور باشید برای از دست ندادن توان بدنی مرتبا چند ساعت ورزش كنید و... تا به مریخ برسید.
حتی فرض كنید كه سفینه شما درست در نقطه پیش بینی شده سالم و آرام فرود بیاید و شما پس از این سفر سراسر عذاب به "استراحت گاه" مریخی خودتان برسید. در آنجا چه چیز در انتظار شما خواهد بود؟ سكونتگاهی با مساحت محدود و منظره بیابانی كه از پشت پنجره ضخیم و كوچك خواهید دید. بیابانی كه تا چشم كار می كند از خاك سرخ پوشیده شده است بدون هیچ چشم اندازی از جنگل و دریا و پرندگان با آسمانی سرخ و بدون ابر. برای بیرون رفتن باید لباس دست و پاگیر و سنگین و خسته كننده فضایی بپوشید. خروج هم در هر زمانی كه شما دلتان برای گردش تنگ شد ممكن نیست و محدویت دارد. تازه وقتی هم كه از زیستگاه خارج شوید كجا می خواهید بروید؟ در آنجا از پارك و سینما و دیگر تفریگاه های زمینی خبری نیست. كارشناسان معتقدند با عنایت به تجربیات به دست آمده در گروه های تحقیقاتی اعزامی به قطب جنوب و یا ایستگاه های فضایی، در صورت اقامت طولانی و یا دائمی، جنون و درگیری بین افراد، حتمی خواهد بود.
خلاصه آن كه ما انسان ها عادت كرده ایم در همین سیاره، حتی با مشكلات زیست محیطی اش و در كنار هم، حتی با مشكلات موجود در روابط اجتماعی مان زندگی نماییم و زیستن در هیچ سیاره دیگری برای انسان قابل تصور نیست.
در زمان سفر فضانورد الكساندر لازوتكین به ایران، در جلسه گفتگویی عمومی، فردی با این استدلال كه زمین در حال تخریب است و بشر باید برای پس از زمین زیستگاه مناسبی بیابد، لازوتكین جواب بسیار زیبایی داد و گفت به جای این كه بنشینیم و برای حل صدها مشكل زیستی در مریخ فكر نماییم، بیایید تلاش مان را در راه جلوگیری از تخریب زمین به كار بگیریم و از این هدیه ای كه خداوند به ارزانی در اختیارمان گذاشته محافظت نماییم.
5656
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب